நிலாதிரா

என் மனைவியின் அண்ணியின் பெயர் சரண்யா வயது 32 இருக்கும் அதாவது என் மனைவியின் பெரியம்மா மகன் அவர்கள் குடும்பத்துடன் சென்னையில் வசிக்கின்றனர் அவரக்ளுக்கு திருமணம் ஆகி ஒரு குழந்தை இருக்கிறது. நான் முதன் முதலில் சரண்யாவை என் திருமணத்தில் சந்தித்தேன் அதன் பிறகு மறுவீடு விருந்தில் அவர்கள் வீட்டிற்கு சென்றேன் அப்போது பார்த்தேன் ஆனால் அவளை அப்போது பார்க்கும் போது எனக்கு எந்த தவறான எண்ணமும் வரவில்லை. அவள் என்னை விட பெரியவளாக இருந்தாலும் என்னை அண்ணன் என்று தான் அழைப்பாள். இப்படியே திருமணம் ஆகி இரண்டு வருடங்கள் ஓடியது நானும் அதன் பிறகு அவளை பார்க்கவில்லை எப்போதாவது போன் பண்ணி பேசுவாள் அவ்ளோதான். ஒரு நாள் என் மனைவியின் நெருங்கிய உறவினரின் திருமணத்திற்காக அழைப்பிதழ் வந்தது அதை என் மனைவிடம் கூறினேன் இருவரும் பேசி திருமணத்திற்கு செல்ல முடிவு செய்தோம். திருமணம் சென்னையில் என்பதால் அவளது அன்னான் வீட்டிற்கு சென்று அங்கு இருந்து திருமணத்துக்கு செல்ல முடிவு செய்தோம் அவர்களும் திருமணத்திற்கு வருவார்கள் என்பதால் ஒன்றாக செல்லலாம் என யோசித்தேன். திருமண நாள் வந்தது நானும் என் மனைவி இருவரும் சென்னை செல்ல புறப்பட...

 ஆரம்ப நாட்களில் மனம் போன போக்கில் எதையோ கிறுக்க அங்கு உலாவிக் கொண்டிருந்தேன். அப்போது நான் என்ன பதிவுகள் போட்டாலும் பலர் அதற்கு ஏதாவது கருத்து கூறுவார்கள் அல்லது நீங்கள் சொல்வது சரி என்ற ஆதரிக்கும் குரல்கள் நிறைய வரும்.  பெரும்பாலும் அதில் வரும் நபர்கள் கையாளும் பெயர் "காம அரசன், பு__டை நக்கி, குண்டி அடி நாகேஷ்." இப்படி கூறிக் கொண்டே போகலாம். எனக்கு ஆச்சர்யமாக இருக்கும் பொதுவெளியில் இவ்வளவு ஆபாசமாக பெயர் வைத்திருக்கிறார்கள் என்று. அவர்கள் பெயர்களை பார்த்து எப்படி என்ன பதிவு இவர்கள் பதிவிடுகிறார்கள் என்று பார்க்க அவர்கள் பதிவுகளுக்குள் சென்று பார்க்கும் போது காத்திருந்தது அந்த நீல நிறப் படங்கள். நான் முதல் முதலில் அப்போது தான் அந்தப் படங்களை பார்க்கிறேன். அவற்றை பார்க்க அருவருப்பாக இருந்தது. நான் ஏதோ தவறான இடத்தில் மாட்டிக் கொண்டேன் என்று துடி துடித்து அதிலிருந்து வெளிவந்து விட்டேன். அப்படி பெயர்கள் வைத்துள்ள அனைவரும் இதையே பதிவு செய்திருந்தார்கள். மன்மதன் என்ற பெயர் பார்த்தேன் அவர் வைத்திருந்த வெளிப் பக்க படத்தில் அவர் கம்பீரமான ஆணாக தெரிந்தார் நானும் ஆவலாக அவருடைய பதிவுகளுக...

  ஞாயிறு காலை எழுந்திரிக்க யாருக்கு தான் மனம் வரும். என்னவோ வயதின் ஏக்கம் அதிகாலை என்னை அந்த ஆனந்த கனவிற்கு அழைத்துச் சென்றுவிட்டது. அந்த வாழை தோட்டமும் அதன் குறுக்கும், நெருக்கமாக ஓடும் ஓடைகளும் என்னை அங்கு நிறுத்தி வைத்திருந்தது. வளக்கமாக அதிகாலை எழுந்து ஆண்கள் வரும் முன்பு கொல்லைப் புறம் சென்று காலைக் கடனை கழிப்பது தான் வழக்கம். நாங்கள் எம்முடைய தோழிகளுடன் செல்வோம். எனக்கு கூட்டமாக இருக்க பிடிக்காது ஆனால் என்னுடைய தோழிகள் எதிர் எதிர் அமர்ந்து காலை நிலவொளியில் அவர்கள் ஒருவர் மாறி மாறி அவர்கள் அந்தரங்க உறுப்புகளை பார்த்து கேலி செய்துக் கொள்வார்கள்.  ஏண்டி உன்னோட அடி முடி விஷால் தல மயிரு மாதிரி சுருண்டு போய் கிடக்கு என்று கூறி சிரிக்க, அவள் அப்போ விஷால் மண்டைக்கு ஒரு முத்தம் கொடுத்துட்டுப் போ என்றாள் அவள். இப்படி இவர்கள் செய்யும் கூத்தை நான் ரசித்துக் கொண்டிருந்தேன். அன்று என்னவோ எனக்குள் ஒரு அச்சம் குடி கொண்டிருந்தது. அன்று எனது தோழிகள் வீடு திரும்ப என்னை அழைத்தனர் நான் நீங்க போங்கடி நான் வரேன்னு சொல்லிட்டு ஓடையில் சென்ற சிறு மீன்களிடன் விளையாடிக் கொண்டிருந்தேன் என்னை மறந்து....